Biblia w języku niemieckim, wydanie norymberskie z 1716 roku w tłumaczeniu Marcina Lutra jest najstarszym eksponatem książkowym w zbiorach Izby Historycznej.
Jest wydrukowana czcionką gotycką na papierze czerpanym, oprawiona w drewniane okładki pokryte wytłaczaną skórą, z mosiężnymi okuciami. Została znaleziona na terenie pałacu przez jednego z mieszkańców Kóz, po przejściu frontu w 1945 roku. Cudem uniknęła spalenia w piecu dzięki nauczycielowi Mieczysławowi Knyczowi. Na ostatniej stronie znajduje się odręczny wpis w języku niemieckim z 1752 roku wskazujący, że Biblia była prezentem z okazji chrztu. Jest pamiątką po okresie protestantyzmu w koziańskiej społeczności.
{webgallery}
{/webgallery}
Maska papierowa, wykonana metodą chałupniczą przy użyciu skrawków papieru łączonych klejem na bazie wody i mąki.
Przedstawia postać gorola (górala – wędrownego sprzedawcę wyrobów z drewna), z charakterystycznym bolokiem (brodawką na twarzy).
Egzemplarz pochodzi z lat 50. XX w. Maski tego typu były używane przez grupę obrzędową tzw. śmierguśników, przebierańców którzy odwiedzali domostwa w Poniedziałek Wielkanocny.
{webgallery}
{/webgallery}
Jeden płat sztandaru przedstawia popiersie Stanisława Staszica nad otwartą księgą i zapalonym kagankiem – symbolem oświaty, oraz napis: SZKOŁA PODSTAWOWA GMINNA IM. STANISŁAWA STASZICA W KOZACH. Drugi płat przedstawia orła piastowskiego w tarczy – pierwotnie bez korony (korona doszyta po zmianach ustrojowych w 1989 roku) oraz napis: OJCZYZNA – NAUKA – PRACA POMNIK 1000 LECIA. Sztandar wykonała w 1973 roku Pracownia Haftów Artystycznych Henryk i Zofia Kledzik w Poznaniu przy ul. Garncarskiej 2/7. Był on ufundowany przez komitet rodzicielski i nadany szkole 3 września 1973 roku. Na drzewcu sztandaru znajdują się liczne tzw. gwoździe pamiątkowe klas absolwentów kończących szkołę od 1973 do 2000 roku.
{webgallery}
{/webgallery}
]]>
Prezentowany obiekt to pozostałość po ogromnej kolekcji trofeów myśliwskich, która była w posiadaniu rodziny Czeczów. Duże obszary leśne w obrębie majątku dawały możliwość organizowania częstych i udanych polowań. Oprawione poroża i inne trofea eksponowano na klatce schodowej pałacu. Jeleń z którego pozyskano prezentowane poroże upolowany został w 1892 roku w lasach Cisnej w Bieszczadach, gdzie końcem XIX wieku Herman Czecz de Lindenwald posiadał duży majątek leśny.{webgallery}
{/webgallery}
Dawniej ściany izb mieszkalnych w domach chłopskich ozdabiały rzędy obrazów o tematyce religijnej. Tzw. święte obrazy – początkowo były wykonywane techniką olejną przez małe warsztaty działające najczęściej w miasteczkach będących celem pielgrzymek. W II poł. XIX wieku obrazy olejne wyparły oleodruki produkowane na masową skalę, prezentujące bardziej różnorodne przedstawienia świętych.
Oleodruk „Święta Rodzina" pochodzi z początku XX wieku i prezentuje jedenaście scen z życia małego Jezusa, Maryi i Józefa, począwszy od narodzenia w Betlejem aż po śmierć Józefa.
{webgallery}
{/webgallery}
Izba Historyczna posiada w swych zbiorach kilka zegarów. Prezentujemy jeden z nich, który ma kształt drewnianej skrzyneczki. W niej ulokowany jest prosty sprężynowy mechanizm ukryty pod deseczką większych rozmiarów, wyciętą w półkolu, na której namalowany jest cyferblat wraz z ozdobnymi elementami kwiatowymi. Warto zwrócić uwagę na zapis cyfr rzymskich, określających godziny: cyfra 4 przestawiona jest w archaicznej formie IIII. Mechanizm zegara napędzany był poprzez dwie żeliwne wagi, zawieszone na łańcuszkach.
W dziewiętnastowiecznej chałupie chłopskiej rzadko spotykano zegar. Mimo, że prezentowany egzemplarz jest typowym tzw. zegarem ludowym z II połowy XIX wieku, to był on luksusem. Mogli sobie na niego pozwolić bogatsi gospodarze i chłoporobotnicy, udający się do pracy w fabrykach. Rodziny chłopskie żyły zgodnie z rytmem przyrody. Pory dnia wyznaczały im wschodzące i zachodzące słońce, piejący kogut, dzwon kościelny bijący na Anioł Pański, a czasem także dzwon folwarczny.
{webgallery}
{/webgallery}